Συνέντευξη με την κ. Ανατολή Τσακαλίδου
Σας παρουσιάζουμε την κ. Ανατολή Τσακαλίδου συγγραφέας του βιβλίου “Η ανεξάρτητη Άννα”.
Η κ. Ανατολή Τσακαλίδου, έδωσε μία δημιουργική συνέντευξη στον Μάριο Ταβλαρίδη. Ακολουθεί η συνέντευξη.
Μίλησε μας λίγο για σένα..
ΜΤ: Ποιο είναι το πρώτο βιβλίο που διάβασες και θυμάσαι ως παιδί;
ΑΤ: Ένα από τα βιβλία που θυμάμαι είναι το Καπλάνι της Βιτρίνας. Δεν ήταν το πρώτο που διάβασα, αλλά μου είχε κάνει εντύπωση τότε το εξώφυλλο του, που διαφέρει πολύ από το σημερινό
ΜΤ: Ποια είναι η πιο παλιά ιστορία που έχεις γράψει και την θυμάσαι ακόμα;
ΑΤ: Έχω γράψει κάποιες ιστορίες, αλλά όχι κάτι ολοκληρωμένο. Η αλήθεια είναι πως τις θυμάμαι όλες.
ΜΤ: Ήθελες από μικρή ή είχες ονειρευτεί να γίνεις συγγραφέας; και αν ναι τι σε εμπόδισε από το να ξεκινήσεις αμέσως μετά το σχολείο για παράδειγμα, τη συγγραφή βιβλίων;
ΑΤ: Δεν το είχα ονειρευτεί από μικρή. Αλλά πάντα μου άρεσε η συγγραφή. Θεωρώ πως τώρα ήταν η κατάλληλη στιγμή για μένα. Αν και η αλήθεια δεν περίμενα ποτέ πως θα ασχοληθώ με το παιδικό παραμύθι, ήταν έκπληξη και για μένα.
ΜΤ: Πως ένιωσες όταν εκδόθηκε το πρώτο σου βιβλίο βλέποντας ουσιαστικά τις σκέψεις σου να αποκτούν υπόσταση και μάλιστα κρατώντας τις στα χέρια σου;
ΑΤ: Τα συναισθήματα ήταν πολύ όμορφα, και ειδικά επειδή τα μοιράστηκα με τη μικρή μου Κατερίνα, στην οποία φάνηκε πολύ περίεργο η φωτογραφία της μαμάς της να είναι μέσα στο βιβλίο.
ΜΤ: Ποιο ήταν το αγαπημένο σου βιβλίο ως έφηβη;
ΑΤ: Δεν είχα ένα συγκεκριμένο.
ΜΤ: Σε τι σημείο έχεις τον έλεγχο αυτών που συμβαίνουν στην ζωή σου;
ΑΤ: Κάνω τις επιλογές μου. Από εκεί και πέρα όπως έρθουν τα πράγματα. Ποτέ δεν ξέρουμε κάθε επιλογή τι θα μας φέρει στο μέλλον.
ΜΤ: Κάνεις κάτι στο οποίο πιστεύεις ή προσπαθείς να πιστέψεις σε αυτό που κάνεις;
ΑΤ: Νομίζω πως πιστεύω σε αυτό που κάνω.
ΜΤ: Θα έκανες κατι παράνομο για να σώσεις κάποιον που αγαπάς;
ΑΤ: Εξαρτάται.. Νομίζω θα προσπαθούσα να βρω την νόμιμη οδό. Αλλά ποτέ μη λες ποτέ.
ΜΤ: Είσαι αισιόδοξη ως άνθρωπος; Πιστεύεις στα happy ends;
ΑΤ: Είμαι αρκετά αισιόδοξη. Το happy end το αποφασίζουμε εμείς για τον εαυτό μας. Οι επιλογές μας και τα θέλω μας καθορίζουν την πορεία και ποιο θα είναι το ευτυχισμένο τέλος.
ΜΤ: Αν η ζωή είναι τόσο σύντομη, γιατί σπαταλάμε τόσο χρόνο κάνοντας πράγματα που δεν μας αρέσουν και την ίδια στιγμή κάνουμε τόσο λίγα πράγματα που αγαπάμε;
ΑΤ: Δυστυχώς σήμερα οι ρυθμοί είναι πολύ πιεστικοί. Οι περισσότεροι νομίζω κάνουμε πράγματα που δεν μας αρέσουν καθαρά για βιοποριστικούς λόγους. Παρόλα αυτά δεν θα πρέπει να ξεχνάμε και τις επιθυμίες μας και όσα αγαπάμε, και να βρίσκουμε χρόνο για να ξεφεύγουμε από την καθημερινότητα όποτε μπορούμε.
ΜΤ: Έχεις κάποια απάντηση σε όσους κατατάσσουν τα βιβλία σε κατηγορίες με επίθετα όπως “ελαφριά” ή “γυναικεία” λογοτεχνία;
ΑΤ: Ο καθένας θα πρέπει να επιλέγει τι γράφει και τι διαβάζει ανάλογα με τις δικές του προτιμήσεις. Δεν είναι συνετό να βάζουμε ταμπέλες που μειώνουν τη δουλειά κάποιων συγγραφέων, ή αντίστοιχα θεωρούνται κατώτερα για αυτούς που τα διαβάζουν.
ΜΤ: Υπάρχει κάποιο βιβλίο που σου άλλαξε τη ζωή;
ΑΤ: Υποθέτω, εκτός από το δικό μου; Υπάρχουν βιβλία πολλά με τα οποία έχω ταξιδέψει.
ΜΤ: Ποια είναι η πιο περίεργη δουλειά που έχεις κάνει αν φυσικά υπάρχει, πέρα από το συγγραφικό κομμάτι;
ΑΤ: Περίεργη δουλειά δεν θα έλεγα πως έχω κάνει. Αλλά έχω αναλάβει πολλές ευθύνες και απαιτητικούς ρόλους όσο εργαζόμουν στη Ναυτιλία στο εξωτερικό.
ΜΤ: Θεωρείς πως θα μπορούσε να συνδυαστεί μια “κλασική” δουλειά με τη συγγραφή βιβλίων;
ΑΤ: Μπορεί να συνδυαστεί. Αυτό κάνουμε οι περισσότεροι συγγραφείς. Ίσως κάποια στιγμή να μη χρειάζεται να συνδυαστούν!
ΜΤ: Ποιο είναι το μότο ζωής σου;
ΑΤ: Ζήσε τη ζωή σου όπως τη θέλεις εσύ.
ΜΤ: Θα ήθελες να πεις κάτι στους αναγνώστες που σνομπάρουν και δεν διαβάζουν ελληνική λογοτεχνία;
ΑΤ: Να έχουν πιο ανοικτό μυαλό και να δοκιμάσουν να διαβάσουν και Έλληνες συγγραφείς. Υπάρχουν πολύ καλοί συγγραφείς σε κάθε είδος. Νομίζω θα τους εκπλήξουν.
ΜΤ: Χάρτινο βιβλίο, ψηφιακό βιβλίο, ή ένας συνδυασμός τους;
ΑΤ: Για μένα χάρτινο. Λατρεύω την αίσθηση του βιβλίου.
ΜΤ: Ηλεκτρονικές, online πωλήσεις και ψηφιακά βιβλιοπωλεία: πόσο μπορούν να σταθούν όλα αυτά στην Ελλάδα, με δεδομένη την κρίση και τη δυσπραγία του αναγνωστικού κοινού;
ΑΤ: Έχουν αρχίσει και κερδίζουν έδαφος μετά τον κορονοϊό. Πλέον οι αναγνώστες μπορούν εύκολα να τα αναζητήσουν στο διαδίκτυο και να τα έχουν στα χέρια τους μέσα σε 1-2 μέρες.
ΜΤ: Ποιες εμπειρίες του παρελθόντος σε έκαναν να νιώσεις ζωντανή;
ΑΤ: Κάθε ταξίδι που κάνω με κάνει να νιώθω έτσι.
ΜΤ: Μπορείς να μάθεις την αλήθεια, αν δεν παλέψεις για αυτήν;
ΑΤ: Η αλήθεια πάντα λάμπει. Σε κάποιες περιπτώσεις μπορείς να παλέψεις για αυτήν, ενώ σε άλλες δεν αξίζει να σπαταλήσεις τον χρόνο σου.
ΜΤ: Θυμάσαι πόσο στεναχωρημένη ήσουν πριν από 5 χρόνια; Είχε πράγματι τόσο μεγάλη σημασία;
ΑΤ: Οι στεναχώριες που περνάμε, εκείνη τη στιγμή μας φαίνονται βουνό. Μετά από καιρό φαίνονται ασήμαντες.
ΜΤ: Ποια ήταν η πιο χρήσιμη συμβουλή που σου έχουν δώσει επάνω στην συγγραφή;
ΑΤ: Να στείλω για έκδοση το παραμύθι μου. Χωρίς αυτό δεν θα βρισκόμασταν εδώ σήμερα.
ΜΤ: Πες μας ένα βιβλίο που έχεις διαβάσει πολλές φορές (και γιατί).
ΑΤ: Δεν έχω κάποιο αγαπημένο. Μετά από χρόνια ξαναδιαβάζω κάποια, αλλά όχι ένα συγκεκριμένο.
ΜΤ: Υπάρχει κάτι που να θαυμάζεις σε άλλους συγγραφείς και που θα ήθελες να το είχες;
ΑΤ: Θαυμάζω όσους γράφουν μυθιστορήματα, καθώς θέλει μεγάλη φαντασία και πολύ χρόνο για την ολοκλήρωση τους.
ΜΤ: Ποιο είναι το βιβλίο για το οποίο αισθάνεσαι ένοχη που για οποιοδήποτε λόγο ως τώρα δεν έχεις καταφέρει ακόμα να διαβάσεις;
ΑΤ: Τα 100 χρόνια μοναξιάς. Είναι ένα από τα ελάχιστα βιβλία που δεν έχω καταφέρει να τελειώσω.
ΜΤ: Θεωρείς πως ένας νόμος που έχει ξεπεραστεί για τα πλαίσια μιας σύγχρονης κοινωνίας πρέπει να αλλάζει;
ΑΤ: Ναι. Καλό είναι να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες συνθήκες της ζωής μας και της κοινωνίας μας.
ΜΤ: Αυτό που χρειάζεται ο κόσμος είναι περισσότερους σταθερούς ή ιδεαλιστές πολίτες;
ΑΤ: Και τα δύο είναι χρήσιμα.
ΜΤ: Υπάρχει κάποιο ασυνήθιστο πάθος ή χόμπι που έχεις και θα ήθελες να το μοιραστείς μαζί μας;
ΑΤ: Έχω κάνει διάφορα ανά διαστήματα. Ήμουν ραδιοφωνική παραγωγός στο Λονδίνο, έχω κάνει ερασιτεχνικό θέατρο, έχω κάνει box, και έχω προσπαθήσει να μάθω κινέζικα. Αυτά είναι κάποια από όσα έχω δοκιμάσει στο παρελθόν.
ΜΤ: Υπάρχει ιδανική στιγμή για να γράψει κάποιος;
ΑΤ: Όταν νιώθει έτοιμος. Εγώ συνήθως γράφω όταν βρίσκομαι σε πιεστικές συνθήκες.
ΜΤ: Όταν σε κρίνουν άδικα για κάτι που δεν έχεις κάνει αισθάνεσαι κάποιας μορφής ενοχή;
ΑΤ: Καμία από τη στιγμή που με κρίνουν άδικα.
ΜΤ: Ποια ήταν η πιο παράξενη ή πιο αμήχανη συνάντηση με συγγραφέα που είχες;
ΑΤ: Δεν μου έχει τύχει κάτι παράξενο με κάποιον συγγραφέα.
ΜΤ: Το «φτυάρι» είναι για το «σκάβω» ότι το «μαχαίρι» για το…;
ΑΤ: «χωρίζω»
ΜΤ: Εάν μπορούσες να καλέσεις σε δείπνο οποιονδήποτε συγγραφέα, νεκρό ή ζωντανό, ποιος θα ήταν και τι θα του σέρβιρες;
ΑΤ: Η Άλκη Ζέη και θα έφτιαχνα το αγαπημένο μου παστίτσιο. Ελπίζω να το απολάμβανε!
ΜΤ: Εάν μπορούσες να έχεις κάποια υπερδύναμη, ποια θα ήταν;
ΑΤ: Νομίζω να σώζω παιδιά από διάφορες άσχημες καταστάσεις.
ΜΤ: Αν τύχει και γραφτεί ένα άδικο άρθρο για εσένα και τα έργα σου, έχεις περισσότερο την τάση να το ξεχάσεις; να πληγωθείς; ή να αισθανθείς πως θα φάει η μύγα σίδερο και το κουνούπι ατσάλι;
ΑΤ: Νομίζω πως από τη στιγμή που εκτίθεσαι προς τα έξω, σίγουρα μπορεί να γραφτεί και κάτι αναληθές και άδικο. Παρόλα αυτά θεωρώ πως δεν θα με πλήγωνε και απλά δεν θα έδινα σημασία.
ΜΤ: Θεωρείς πως η χρήση βίας είναι ορισμένες φορές απαραίτητη επειδή δεν είναι πάντοτε εφικτό να πετύχει κανείς αυτό που θέλει σταδιακά, με λογικές μεθόδους;
ΑΤ: Η βία δεν είναι αποδεκτή για μένα, για κανένα λόγο.
ΜΤ: Αν ήξερες, ότι όλοι όσοι γνωρίζεις θα πεθάνουν αύριο, ποιον θα επισκεπτόσουν τελευταίο;
ΑΤ: Ούτε να το σκεφτώ δεν θέλω..
ΜΤ: Τι θα έκανες διαφορετικά, αν γνώριζες ότι κανείς δεν θα σε κρίνει;
ΑΤ: Τίποτα διαφορετικό. Τις ίδιες επιλογές θα έκανα. Δεν επιλέγω κάτι με βάση το αν θα με κρίνουν οι άλλοι. Αυτό άλλωστε είναι και το μήνυμα της Ανεξάρτητης Άννας, να επιλέγουμε ότι κάνει εμάς ευτυχισμένους!
ΜΤ: Πότε ήταν η τελευταία φορά που άκουσες τον χτύπο της καρδιάς σου (από αληθινή συγκίνηση);
ΑΤ: Στις παρουσιάσεις της Ανεξάρτητης Άννας. Το θέατρο και στις δύο ήταν ασφυκτικά γεμάτο και όταν ανέβηκα να μιλήσω συγκινήθηκα πραγματικά πάρα πολύ.
Σας ευχαριστούμε πάρα πολύ για την άμεση ανταπόκριση στην συνέντευξή μας. Σας ευχόμαστε να είναι πάντα καλοτάξιδα τα έργα σας!