Ένας ποιητής και μια αθάνατη μελοποίηση της δεκαετίας του 70′ που ενώνουν σαν χρονική γέφυρα τον τόπο των παιδικών μου χρόνων με τον τωρινό που ζω.
Δεν θα’ μουν ούτε πέντε χρονών όταν πρωτάκουσα στο ραδιόφωνο στις Μηλιές του Πηλίου το “Σπασμένο Καράβι” του Γιάννη Σπανού με την αξεπέραστη φωνή του Κώστα Κάραλη.
Αυτό μαζί με την “Λαμαρίνα” και κάποια έντεχνα της “Τρίτης Ανθολογίας ” έγιναν συνώνυμα ύστερα με τα χρόνια της αθεράπευτης νοσταλγίας μου να ξαναγύρναγα κάποτε πάλι πίσω στο χωριό και μάλιστα να μην έφευγα ποτέ από εκεί καθόλου.
Το παράδοξο όμως είναι πως με τα χρόνια έπρεπε να συμβιβαστώ μόνο με επισκέψεις aλλά κάθε φορά που πήγαινα και καθόμουν σε κάποιο καφέ ή σε κάποια ταβέρνα των Μηλεών ήταν πάνω από σίγουρο πως κάπου εκεί θα ακουγόταν και θα έπαιζε η χαρακτηριστική δωρική φωνή του Καράλη που ερχόταν σαν ένα αιφνίδιο Πρωτοβρόχι μαζί με τον ζεστό καφέ, την νωτίλα της βροχής και την παραδοσιακή πηλιορείτικη κουζίνα.
Τα χρόνια και οι δεκαετίες πέρναγαν και κάθε φορά που άκουγα το τραγούδι ήμουν συνήθως εκεί αλλά ποτέ δεν ασχολούμουν με τον δημιουργό – ποιητή εκείνων των αλαφροΐσκιωτων και θαλασσοδαρμένων στίχων.
Μέχρι που εγκαταστάθηκα μόνιμα στην Κεφαλονιά και γνώρισα και το παραγκωνισμένο σκέλος του, τον ποιητή αυτών των στίχων. Έκτοτε, κάθε που περνάω από το άγαλμα του μεγάλου Καββαδία λίγο πιο κάτω από την τωρινή μου γειτονιά, αυτό το ναυτικό του βλέμμα με πηγαίνει με τον τρόπο του κατευθείαν στις Μηλιές, σαν η ίδια η Κεφαλονιά να γίνεται ένα πλοίο που με ταξιδεύει για λίγο πίσω στην παιδική πατρίδα.
Σπασμένο καράβι να ‘μαι πέρα βαθιά
έτσι να ‘μαιμε δίχως κατάρτια με δίχως πανιά
να κοιμάμαι
Να ‘ναι αφράτος ο τόπος κι η ακτή νεκρική
γύρω γύρω
με κουφάρι γειρτό και με πλώρη εκεί
που θα γείρω
Να ‘ναι η θάλασσα άψυχη και τα ψάρια νεκρά
έτσι να ‘ναι
και τα βράχια κατάπληκτα και τ’ αστέρια μακριά
να κοιτάνε
Δίχως χτύπο οι ώρες και οι μέρες θλιβές
δίχως χάρη
κι έτσι κούφιο κι ακίνητο μες σε νύχτες βουβές
το φεγγάρι
Έτσι να ‘μαι καράβι γκρεμισμένο νεκρό
έτσι να ‘μαι
σ’ αμμουδιά πεθαμένη και κούφιο νερό
να κοιμάμαι
”Σπασμένο καράβι”, ποίημα του Γιάννη Σκαρίμπα που μελοποίησε ο Γιάννης Σπανός.
Πένα & 📸✏Γιώργος Γεροντόπουλος
Ερασιτέχνης αστρονόμος,
συγγραφέας, σεναριογράφος, φωτογράφος
