Γράφει ο Βαγγέλης Βαλάσης
Τρία χρόνια και κάτι τώρα βιώνουμε έναν πρωτοφανή άτυπο διωγμό του πολιτισμού στην Ελλάδα με κάθε τρόπο και μέσον.
Δεν θα ασχοληθώ με όλα τα υπόλοιπα πεδία κοινωνικής δικαιοσύνης στα οποία επίσης υπάρχει απελπιστικά σοβαρό έλλειμα, στις δομές, στις νομοθετήσεις, στην αποτελεσματικότητα, όμως αυτή η απαξίωση του πολιτισμού πραγματικά φωνάζει από μακριά και μας καθιστά όλους υπόλογους, συμμέτοχους και θεατές ενός μονόπρακτου, μιας θεατρικής παράστασης μονολόγου σε ένα ήσυχο ακροατήριο που όσο και αν προσπαθεί να είναι δια δραστικό λες και κάποιος έχει κλείσει την φωνή του κοινού και δεν φτάνει τίποτε προς τον μονόλογο!
Απαξιώθηκαν όλα τα καλλιτεχνικά σχολεία, τα μαθήματα που αφορούσαν την τέχνη μειώθηκαν και αντικαταστάθηκαν με άλλα που έχουν σχέση με τα Θρησκευτικά , κάτι που από μόνο του αποτελεί ένδειξη αρνητικής διάθεσης.
Στα χρόνια της πανδημίας ότι είχε σχέση με την μουσική στοχοποιήθηκε σε βαθμό που όλοι όσοι ασχολούμαστε με τους κλάδους του θεάματος, της τέχνης, της δια ζώσης επικοινωνίας των ανθρώπων με βάση την αισθητική των μουσών νιώσαμε πως για κάτι φταίγαμε, πως για κάτι ήμασταν υπεύθυνοι και έπρεπε να υποστούμε τις συνέπειες για αυτό!
Κάποια στιγμή αποφασίστηκε να τσιμεντωθεί ο γύρω χώρος του ιερού βράχου της Ακρόπολης, από ανθρώπους που προφανώς δεν είχαν κάποια ούτε στοιχειώδη γνώση περί ιστορίας , αρχαιολογίας και απλά θεώρησαν καλό να ρίξουν τσιμέντο γύρω από ένα παγκόσμιο και μοναδικό μνημείο κληρονομιάς για να το καλλωπίσουν; Για να το προφυλάξουν; Για να μπορεί το κοινό να κάνει ευκολότερα την περιήγηση του;
Όποιος και αν ήταν ο λόγος η πράξη αγγίζει και ξεπερνά τα όρια της βεβήλωσης. Πολιτιστικές οργανώσεις από όλο τον κόσμο στάθηκαν απέναντι σε αυτή την πράξη αλλά επίσης και σε αυτή την περίπτωση τα αυτιά των ανθρώπων που προχώρησαν σε αυτό το ανίερο έργο έμειναν κλειστά.
Στην Θεσσαλονίκη την πόλη μας, το μετρό πήρε παράταση και έγινε καθυστέρηση παράδοσης για άλλα 3 χρόνια με το αιτιολογικό ότι έπρεπε να κοπούν τα αρχαία ευρήματα στον σταθμό της Βενιζέλου και στην συνέχεια να επανατοποθετηθούν στην θέση τους λες και μιλούσαμε για κομμάτια από παιδικά παιχνίδια που τα λύνεις και τα ξαναβάζεις στην θέση τους με τόση ηθική ευκολία όπως όταν παίζει ένα παιδί!
Ένας από τους βασικούς και απαράβατους κανόνες στην παγκόσμια αρχαιολογία είναι πως ότι αρχαίο βρίσκεις πρέπει να μένει στον τόπο που το βρίσκεις, στο σημείο που το βρίσκεις για να έχει ακριβώς την ιστορική αξία που του αναλογεί!
Στο σημείο εκείνο του σταθμού της Βενιζέλου βρέθηκαν ευρήματα από τρεις πολύ σημαντικές ιστορικές περιόδους της Θεσσαλονίκης , από την αρχαία ιστορία της, από την Ρωμαική της εποχή και από την Βυζαντινή περίοδο όπου η πόλη γνώρισε και την μεγάλη της άνθηση!
Σε αυτά λοιπόν τα ευρήματα υπήρχαν κάθετοι δρόμοι, κατασκευές, ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα, πάγκοι εργασίας με εργαλεία τα οποία έδειχνα τον τρόπο με τον οποίο δημιουργήθηκε και λειτουργούσε η πόλη, την καθημερινότητα των κατοίκων της και όλη την πραγματικότητα της εποχής!
Επίσης τότε είχε ξεσηκωθεί ο κόσμος της Θεσσαλονίκης, δεκάδες αρχαιολογικό σύλλογοι και φορείς, έγιναν συλλαλητήρια, πορείες, διαβήματα όμως τα αυτιά των υπεύθυνων παρέμειναν κλειστά!
Τώρα πρόσφατα έχουμε την υποβάθμιση των πτυχίων των ανθρώπων της τέχνης ,χορευτών, ηθοποιών, κλπ σε απλά απολυτήρια λυκείου, σε αυτό πραγματικά δεν δόθηκε καμία εξήγηση, καμία δικαιολογία να λέμε καλύτερα και είναι μια κίνηση από εκείνες που αυτά τα χρόνια απλά επιβεβαιώνουν την στοχοποίηση και τον διωγμό των ανθρώπων της τέχνης στην Ελλάδα, την χώρα που γέννησε τον πολιτισμό, την τέχνη και έδωσε στο ανθρώπινο πνεύμα τα μέσα να μπορέσει να δημιουργήσει έναν μοναδικό πολιτισμό!
Όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι η αισθητική, οι μορφές της τέχνης, το διάβασμα, η δημιουργία, η έμπνευση είναι αυτά που ενοχλούν όλους αυτούς που θέλουν τα μυαλά κολλημένα, απενεργοποιημένα και ευκολόπιστα σε όποια μορφή χειραγώγησης. Για αυτό λοιπόν για το 2023 ας προσπαθήσουμε όλοι μας, η τέχνη , ο γραπτός λόγος, οποιαδήποτε μορφή κουλτούρας να ανθίσει στην χώρα μας και οι άνθρωποι που τα υπηρετούν να έχουν άπειρη δημιουργικότητα!
Επιμέλεια άρθρου: Βαγγέλης Βαλάσης