Γράφει ο Βαγγέλης Βαλάσης
Να έχεις επίγνωση…να περπατάς σε δρόμους ίσιους, να πιστεύεις σε ιδέες που σου δημιουργούν ένα στοιχειώδες πεδίο ασφάλειας είναι όλα αυτά μία λύση να περνάς τα χρόνια σου κρατώντας πέτρες και τριαντάφυλλα , με τέτοιο τρόπο που ούτε να σε τραυματίζουν μα ούτε και να τους στερείς την ικανότητα της απειλής…
Μια ευθεία ζωή χωρίς αναταράξεις, χωρίς κύματα που απειλούν να γυρίσουν το καράβι σου, μια ατέρμονη θλίψη της εικόνας ίσιας γραμμής που φαίνεται να είναι ίδια με την θέα της ζωής σου.
Μας ενοχλούν εμάς τους ανθρώπους αυτά που δεν μπορούμε να σιγήσουμε, την ιδεολογία των ηρώων, τον συναισθηματισμό των μοναχικών, την αγάπη των αλτρουιστών.
Μας ενοχλεί κάθε στιγμή που δεν μπορούμε να κατανοήσουμε την προσφορά ανθρώπων που την επιλέγουν σαν στάση ζωής, σαν μια απάντηση στις φοβίες μας που δεν μπορούμε να τις νικήσουμε και κάθε φορά που συναντούμε οτιδήποτε μας ξεπερνά, προσπαθούμε να το κρύψουμε από εμπρός μας να το προσπεράσουμε…
Το μόνο σίγουρο θέλω μου για αυτή την νέα χρονιά που μόλις ξεκίνησε τα πρώτα της βήματα στην ζωή μας , είναι να διεκδικήσω το δικαίωμα μου να υποστηρίξω κάθε άνθρωπο που γνωρίζω και θα προσπαθήσει να ταράξει την καθημερινότητα μου με πράξεις που θα βασίζονται στην αγνή , άδολη και αθώα προσπάθεια για αλληλεγγύη, αλληλοσεβασμό και δικαιοσύνη…
Να μην μείνουμε απαθείς και αδιάφοροι να μην είμαστε αναχωρητές και έγκλειστοι σε προσωπικές φυλακές , να περάσουμε τα σύνορα του εαυτού μας έστω και παράνομα, χωρίς χαρτιά, χωρίς ταυτότητες χωρίς άλλα στεγνά δάκρυα….
Για φέτος ρομαντικοί παραβάτες…ένα παλιό σύνθημα γίνεται καινούριος σκοπός!